Singapore, een land geleid als een multinational
Singapore heeft een bestuursmodel dat te vergelijken valt met dat van een multinational. De regering opereert als een directiecomité, inclusief riante salarissen en een uitgekiend carrièrebeleid.
De regering van Singapore bestaat uit een elite. Alle ministers hebben gestudeerd aan topuniversiteiten zoals Harvard, Cambridge of de National University of Singapore. Voor ze minister werden, hebben ze allen carrière gemaakt in het leger of topposities in het bedrijfsleven of de ambtenarij bekleed. De premier Lee Hsien Loong heeft wiskunde gestudeerd aan Cambridge en was voor zijn politieke loopbaan actief in het leger, waar hij brigadier-generaal was.
De ministers krijgen een politieke opleiding on the job: ze beginnen allen als parlementslid en groeien door van deputy naar senior minister. Het politieke bestel in Singapore valt sterk te vergelijken met het promotiebeleid in het bedrijfsleven. Wie leiderschap toont en doelstellingen behaalt, maakt promotie. Dat neofieten minister worden, zoals in België, is in Singapore niet mogelijk.
“De premier ontving vorig jaar 1,5 miljoen euro. Dat maakt hem de bestbetaalde regeringsleider ter wereld.”
Bovendien krijgen de Singaporese ministers riante salarissen. Te vergelijken met een multinational. De premier verdiende vorig jaar omgerekend 1,5 miljoen euro, inclusief bonussen. Dat maakt hem de bestbetaalde regeringsleider ter wereld. Ter vergelijking: het Belgisch premierschap is goed voor zo'n 260.000 euro per jaar. Het Singaporese beleid vindt het belangrijk toppers aan te trekken en te behouden met wat het marktconforme salarissen noemt. Niet helemaal onlogisch als je kijkt naar de budgetten waarmee een minister werkt en de verantwoordelijkheden die de regering heeft. De redenering is dat het land daar uiteindelijk beter van wordt.
De regering in Singapore neemt het initiatief. De rol van het parlement valt te vergelijken met een algemene vergadering, die achteraf feedback geeft op de beslissingen van het management.
De premier staat aan de top van het kabinet en heeft, net als een CEO, een stevige invloed op het beleid. De huidige premier, die 17 jaar aan de macht is, doet zijn laatste termijn en zijn opvolger is al bekend. Successieplanning heet dat in het bedrijfsleven.
De top en de parlementsleden van de leidende politieke fractie hebben de Minister van Financiën Lawrence Wong aangesteld als leider van de fourth generation leadership (4G of vierde generatie). Hij wordt daardoor zo goed als zeker de vierde premier van Singapore. Die rol zal hij meerdere legislaturen opnemen als hij de doelstellingen behaalt.
Is sprake van een schijndemocratie? Het parlement heeft wel degelijk macht. De ministers ondervinden van het parlement, de bevolking en uit de eigen rangen best wel druk om een excellent beleid uit te stippelen. Elke vijf jaar zijn er parlementsverkiezingen. Die werden telkens gewonnen door de People’s Action Party (PAP), die extreem goed georganiseerd is en enkele toppers telt die het beleid bepalen. Bij het ontstaan van Singapore heeft ze een cruciale rol gespeeld in de snelle ontwikkeling.
Openlijke kritiek op de politiek, zoals in Europa, is er niet, ook niet in de media. Singaporezen hebben wel allemaal hun mening over het beleid, al zal de meerderheid bij de volgende verkiezingen opnieuw op de PAP stemmen.
‘De wereld is klein’ is een wisselcolumn van De Tijd waarin ondernemende Vlamingen vanuit het buitenland schrijven over wat hen beroert en boeit. Lees meer op tijd.be/dossiers/de-wereld-is-klein.
