Kuifje in Borneo

In 2000 begon ingenieur Gert Van Opstal aan een betoverende reis door Zuidoost-Azië. Hoewel hij aanvankelijk naar Brazilië wilde vertrekken, bracht het lot hem naar Kuala Lumpur en later naar Borneo, waar zijn liefde voor het land onmiddellijk ontvlamde. Hij liet zich verleiden door de smaken van de plaatselijke keuken, de warmte van de lokale bevolking en de rust van de natuur. En net zoals Kuifje altijd kon vertrouwen op zijn vriend Bobbie, kon Gert met een gerust hart blijven genieten van de Belgische sociale bescherming, wetende dat de Overzeese Sociale Zekerheid hem overal ter wereld zou volgen.

Van droom naar realiteit

We ontmoeten Gert virtueel in zijn kantoor. Achter hem hangt een bord met daarop het merk van een van de grootste Belgische bieren. “Zo heb ik hier toch een stukje van België,” grapt hij. Na een aantal jaren trekken door Zuidoost-Azië vestigde Gert zich definitief op Maleisische bodem. In 2006 verhuisde hij naar de hoofdstad Kuala Lumpur. Daar ontmoette hij zijn zakenpartner Jason, die een opleiding tot chef-kok had gevolgd. Al snel hadden ze een klik en werden de eerste plannen gesmeed om een gastenverblijf uit te baten. Een aantal maanden later verhuisde hij naar Sandakan op het eiland Borneo. “Dit is een van de grootste eilanden ter wereld en is 24,2 keer groter dan België. Ik woon zelf niet op het resort, maar ongeveer twee uur ervandaan.” Van de bruisende hoofdstad naar de uitgestrekte wildernis, leven op Borneo was een ware transformatie voor Gert.

De laatste grens

Als Belgische expat buiten Europa besloot hij een uniek gastenverblijf te beginnen, midden in de natuur, hoog op een heuveltop, weg van de drukte van de stad. Hij ontdekte deze locatie als toerist, toen hij hier voor het eerst verbleef bij een lokale familie. “In het hart van Borneo, een land doordrenkt met de mystiek van oerwouden en talrijke diersoorten, vond ik mijn thuis weg van huis.”

Het opzetten van het kleine resort was geen gemakkelijke taak. Met beperkte middelen en de uitdaging van de afgelegen locatie, moest Gert creatief zijn. “We hadden niet zo’n groot budget en vonden een stuk grond bovenop de heuvel. Maar de beklimming schrikt onze gasten niet af.” Ongeveer 580 treden leiden naar het verblijf. “En eenmaal aangekomen, heb je een prachtig uitzicht over de jungle. Deze locatie is ons eigen stukje paradijs in de wildernis geworden.” Daarnaast wordt het resort gespaard van overstromingen. “Net omdat we op een heuvel liggen, zit je tijdens het regenseizoen droog. In Sandakan valt dit tussen december en februari.”

Gert en Jason doopten hun stukje paradijs ‘The Last Frontier’. “Ik heb de naam ontleend aan de Amerikaanse staat Alaska, die vaak wordt beschouwd als ‘de laatste grens’, een uitgestrekt en ongerept gebied dat bekendstaat om zijn ongekende schoonheid en natuurpracht. En dat is hier niet anders.”

Tussen natuurpracht en westerse impact

De jungle van Borneo is de thuisbasis van een verbazingwekkende verscheidenheid aan dieren, van majestueuze orang-oetans tot kleurrijke vogelsoorten. Gert heeft het geluk om regelmatig oog in oog te staan met deze prachtige wezens. Maar hij is ook getuige van de schaduwzijde van menselijke activiteit in de jungle. “De expansie van palmolieplantages oefent enorme druk uit op de biodiversiteit van het gebied, waardoor talloze dieren gedwongen worden om hun leefgebied te verlaten.” Dit herinnert Gert aan de kwetsbaarheid van de natuur en de noodzaak te zoeken naar duurzame oplossingen zodat mens en dier vredig naast elkaar kunnen blijven bestaan.

Gert heeft regelmatig warme contacten met lokale bevolkingsgroepen. Maar hij merkt dat de invloed van de westerse samenleving steeds meer voelbaar is in deze omgeving. “Hoewel plantages noodzakelijkerwijs water en elektriciteit vereisen, waardoor ook wij van wat comfort kunnen genieten, roept het toch gemengde gevoelens op.”

Uitdagingen

Het leven als expat in Maleisië brengt ook persoonlijke uitdagingen met zich mee. Als enige niet-Maleisische eigenaar van het resort wordt Gert geconfronteerd met de taalbarrière en administratieve rompslomp. Maar ondanks deze obstakels blijft hij vastberaden om zijn droom levend te houden. “Gelukkig heb ik de taal al wat meer onder de knie en mijn zakenpartner zorgt er ook voor dat ik steeds meer wordt ingeburgerd.”

Het beste van twee werelden

Het leven als expat heeft Gert ook doen reflecteren op zijn roots in België. Tijdens de coronacrisis keerde hij terug. En dat bracht hem een gevoel van nostalgie, maar ook een hernieuwd perspectief op zijn leven in het buitenland. Voor Gert is België nog altijd een plan B, een veilige haven in onzekere tijden. “En doordat ik aangesloten was bij de Overzeese Sociale Zekerheid, kon ik tijdens de coronacrisis gemakkelijk terugkomen en opnieuw integreren in het socialezekerheidsstelsel van België.” Het stelde Gert gerust en het liet hem ook besluiten om ieder jaar in de winterperiode terug te keren naar zijn geboorteland. “Mijn ouders worden al een dagje ouder en dan is het fijn om wat meer tijd met hen door te brengen. Werken in België tijdens de winterperiode is de perfecte afwisseling met mijn leven in Borneo.”

Het leven is een avontuur

Terwijl hij terugkijkt op zijn leven, realiseert Gert zich dat het een waar avontuur is, vol verrassingen en uitdagingen. Maar het is een leven dat hij nooit zou willen inruilen voor iets anders. “Vele van mijn toenmalige collega’s en vrienden verklaarden me gek, maar nu meer dan ooit ben ik ervan overtuigd dat passie en interesse je overal kunnen brengen, zolang je het geloof erin maar niet verliest.”