De Amerikaanse droom van Hollywoodcorrespondent Jean-Philippe
Eind 2011 joeg Jean-Philippe Darquenne zijn droom na en vertrok naar Los Angeles. Sindsdien schrijft hij als Hollywoodcorrespondent voor het Franstalige magazine Cine Télé Revue. In 2021 werd hij lid van de prestigieuze Critics Choice Association. Het klinkt als een droom, maar zijn leven in het land van Uncle Sam was ook een hobbelig parcours. Bovendien is zijn aanwezigheid in Los Angeles sinds de coronacrisis geen toegevoegde waarde meer omdat de meeste interviews van de grote sterren voortaan virtueel gebeuren en gemakkelijk door zijn collega's in Brussel kunnen worden afgenomen. Wat is zijn droomjob vandaag nog waard? Jean-Philippe moet zich heruitvinden, maar het is uitgesloten dat hij dit zonovergoten en kansrijke Californië verlaat.
Lokroep van LA
Van begin jaren ’90 tot 2011 was Jean-Philippe Darquenne één van de drukstbezette Waalse journalisten. Hij schreef voor bijna alle publicaties en hij was copresentator en presentator van meerdere tv-programma's. Los Angeles en Hollywood waren hem niet onbekend omdat hij er al dertig jaar geleden was om de grote sterren van het witte doek te interviewen. Van Jennifer Aniston en Sandra Bullock over Nicolas Cage tot Jim Carrey, allen hebben ze ooit op zijn vragen geantwoord. “Ook al verbleef ik er altijd kort, ik raakte enorm gehecht aan de stad. Als je jong bent, steekt die atmosfeer je ogen uit. En er was het mooie weer. Ik vergat de Belgische temperaturen en regen en besloot om te verhuizen. Zelfs vrienden en familie keken verbaasd op toen ik alles achterliet. Enerzijds ligt het in mijn natuur om telkens nieuwe dingen te willen ontdekken en nieuwe ervaringen te willen opdoen. Anderzijds ben ik behoorlijk bezorgd en angstig. Soms motiveert mij dat, maar evengoed kan het verlammend werken.”
Van euforie tot werkelijkheid
“Al gauw merkte ik het verschil tussen ergens enkele dagen zijn en er echt wonen.” Na de euforie van ‘het nieuwe’ kwam de realiteit aankloppen. Jean-Philippe voelde de noodzaak om zich aan te passen aan zijn nieuwe omgeving en zijn netwerk uit te bouwen. “De levenswijze in de City of Angels was heel anders dan ik gewoon was. Los Angeles lijkt continu in beweging, waardoor je je soms als een mier voelt. Lange tijd voelde ik mij verloren. Zowel letterlijk als figuurlijk was ik gedesoriënteerd.” Jean-Philippe had het ook moeilijk om te connecteren. “Uiteindelijk maakte ik wel vrienden, maar ik schrok van het grote verschil in de vriendschappen met Europeanen of Amerikanen.” Volgens Jean-Philippe focussen Amerikanen meer op het positieve. “En soms is die lach slechts een façade. Belgen klagen meer, maar laten wat sneller in hun hart kijken."
Een nieuw traject
In het begin leken de verschillen zich op te stapelen. “Amerikanen zijn erg hulpvaardig, meer dan Belgen zelfs. Aan de andere kant had ik in België nooit een introductie nodig. Daarnaast lijken Amerikanen geboren te zijn met een glimlach en meesters in smalltalk.” Maar in die kleine informele conversaties om het ijs te breken en kennis te maken, daar was Jean-Philippe zelf niet zo sterk in. Naar een ander land verhuizen, ver van vrienden en familie, is niet evident. “Achteraf gezien kan ik me niet inbeelden hoe ik België met al mijn connecties zo gemakkelijk heb kunnen achterlaten. Maar ik heb niet opgegeven en vond de kracht om door te gaan.” Het duurde even, maar langzaam breidde Jean-Philippe zijn sociale kring uit en er brak een boeiende periode aan met veel interessante contacten, opdrachten en ervaringen. “Het vraagt tijd om te omarmen wat op je afkomt en de mogelijkheden te zien, maar eens je de rust daarin vindt, kan je de wereld aan.” Jean-Philippe kreeg uiteindelijk wat hij wilde: hij werkte in de filmindustrie en woonde in Los Angeles. Vandaag heeft hij e stad verlaten en woont hij in Palm Springs, zo'n twee uur van de ‘City of Angels’. Hij ontvluchtte de drukte van de stad om de rustige en woestijnachtige natuur te omarmen.
Critics Choice Association
Toen kwam de coronapandemie, die net als zoveel sectoren ook de filmindustrie door elkaar schudde. “Streamings, virtuele congressen en videocalls hebben veel veranderd. Het is niet meer zo dat ik dagelijks twee filmsterren interview en enkele screenings van nieuwe films bekijk. Eigenlijk maakt het niet zo veel meer uit of ik nu hier of in Brussel woon.” De pandemie leerde Jean-Philippe om zichzelf heruit te vinden. Hij maakte naam en faam met zijn lidmaatschap bij de prestigieuze Critics Choice Association, de hoog aangeschreven vereniging van televisie-, radio- en onlinerecensenten. En tegenwoordig leeft hij meer van dag tot dag. "Maar ik word er niet jonger op en ik weet niet wat de toekomst voor me in petto heeft. Mijn toegevoegde waarde ligt hier. Ik ben 56 jaar, heb sinds 2016 een green card. Ik heb gevochten om hier voet aan wal te krijgen. En daar wil ik nu ook van genieten.”
Sociale Zekerheid
Meer dan elf jaar na zijn aankomst in Californië is Jean-Philippe goed ingeburgerd en is hij van plan om te blijven. “Ik weet dat ik ooit zal terugblikken met een mix van trots en dankbaarheid op wat ik gerealiseerd heb.” Ook al is het voor hem soms zwaar, hij ervaart zijn expatreis toch vooral als een geschenk. “Ik denk niet dat ik nog opnieuw naar België verhuis, maar ik zal nooit de banden doorknippen.” Via de Overzeese Sociale Zekerheid blijft hij verbonden, zowel voor zijn gezondheidszorg als zijn pensioenopbouw. “Het is een specifiek stelsel dat Belgen die buiten Europa werken, toelaat om ook na hun vertrek door de sociale zekerheid gedekt te blijven. Het is niet goedkoop, maar het biedt zekerheid.” Eind december 2021 was Jean-Philippe betrokken bij een auto-ongeluk waarbij hij een gebroken rugwervel opliep. Daar heeft hij nare herinneringen aan. Zonder een verzekering bij de OSZ zouden de kosten bijzonder hoog zijn opgelopen. “De OSZ biedt een goed dekkend pakket. Als Belg in de Verenigde Staten vind ik die connectie met mijn roots toch wel belangrijk."
